---

gedicht van Judith Herzberger

Het gaat Goed
Het gaat goed, het gaat zijn gang
De eerste eenden zijn al uit het ei
Er zijn ook hele gekke bij, gevlekte
Honden lopen narcissen van de stelen
Jongentje komt, raapt ze op, bij bossen
Betrapt, zegt hij verlegen, verbazingwekkend snel
Dit is geen stelen, ik neem alleen de losse
Kan het niet vaker zo raar voorjaarsachtig, wordend warmer, voller wordend groener zijn?
Ja, het kan vaker
Het is al veel vaker dan vroeger

---

Gedicht van C. Buddingh

De Ollewuijn
De roodomrande ollewuin
zit zachtjes wenend op zijn duin
Hij weet: geen sterveling kan hem helpen
Om deze tranenvloed te stelpen
Eens was hij ook vol levenslust
(hij heeft er heel wat op los gekust!)
en ’s avonds in het dorpscafé
blies hij een duchtig deuntje mee
Maar toen, op ’n dag (nog wel in ’t bad!)
heeft hij dat visioen gehad
dat vurig teken aan de wand
en sindsdien is hij roodomrand
en zit en zit maar op zijn duin,
bakt ze noch zich ooit meer eens bruin,
doch tuurt bang uit over de baren
alsof de golven wolven waren

---

Gedicht: Jules Deelder

Moraal
Wat helpt het regen te voorspellen
We worden
Wat
We zijn
Wie klein is
Moet
Klein blijven
Te groot
Kan nog lastiger
Zijn

Naar boven

---

Gedicht: C. Buddingh

De kikvorser
Een kikvorser was zeer verstoord:
Hij had een week geen kik gehoord.
Hij sprak: ‘’Dit is een doffe klap
In ’t aangelaat der wetenschap.
Als dit nog langer door blijft gaan,
Geef ik potdorie de brui eraan.
Dan maar door ’t leven zonder brui,
Maar zo kan ’t ook niet, voor den dui-!’’
En ziet, reeds grijpt de man, compleet
Ontdaan, zijn brui van boven beet,
Draait, zwaait – Genoeg! Een wodkampoen,
Die met de stakker kreeg te doen,
Kikhalsde snel een paar maal en
Toen kon de hals weer kikvorsen.

---

Pluto
Ik herinner me de woensdagmiddagen. In de flat, 5 hoog, in Den Haag. De post en de bladen werden nog aan de deur bezorgd. De brengers gingen trap op trap af tot 8 hoog. Woensdagmiddag tegen vieren was speciaal, want dan kwam de Donald Duck. Altijd op hetzelfde moment, we hadden een hele precieze bezorger. Mijn broer en ik mochten van mijn moeder niet achter de deur gaan liggen wachten. Dat leidde tot constant geduw en getrek. We zaten in de kamer met gespitste oren. Zodra de brievenbus rammelde, sprongen we op om de eerste te zijn die hem mocht lezen. Ik won vaak, want ik was toen groter en sneller.
O, wat zou ik graag dat gevoel nog eens willen beleven. Diep weggedoken in een stoel beginnen aan de avonturen van Pluto!

---

Gedicht: Rogi Wieg

Toen ik eindelijk huilde, barstte er
onweer los boven het strand, het
is bijna te gemakkelijk, zo’n beeld,
maar het is gebeurd; veel was bijna
te gemakkelijk, maar gebeurde eveneens;
vrouwen, een soort liefde die ik voelde,
weggaan bij iemand, alle menselijkheid
vertrappen, snel en zonder al te veel
overwegingen, gedreven door iets wat valt onder de psychiatrie, of onder de dierlijkheid.
Ik brak het manke been van mijn vader,
nam hem het lopen af, brak het zieke hart
van mijn moeder, nam haar het kloppen af,
en wilde toen plotseling leven en niet meer
hangen aan een gekromde boom langs het water.

Naar boven

---

Zappa
De eerste keer dat ik Zappa’s muziek hoorde, toen nog “The Mothers of Invention”, voor intimi “The Mothers”, vond ik het niet mooi. Op een oud pick-upje (mono) werd “Freak Out” gedraaid. Een jongeman met heel lang, dun haar, zat over de luidspreker van de pick-up gebogen mee te deinen. Hij draaide de plaat opnieuw en opnieuw en opnieuw. Deze jongeman leek mij voor de wereld verloren.Twee jaar later, ik studeerde in Utrecht, hoorde ik bij mijn vriend Ben, de lp “Hot Rats”. Ben gebruikte drugs, weed en LSD. Ik was daar erg ongerust over, hij leek mij voor de wereld verloren, maar dat wilde ik niet. Om te snappen wat er met hem gebeurde, ging ik onder andere zijn muziek luisteren. Zweefvliegtuigenmuziek, zoals “The Soft Machine” en Zappa. Ik vond het geweldig.
Ik liet Zappa aan mijn ouders horen. Die vonden het niet mooi. Ik draaide “Hot Rats” met mijn hoofd met lange haren gebogen over mijn mono-pick-upje opnieuw en opnieuw en opnieuw. Mijn vader keek naar me alsof ik voor de wereld verloren was.

---

Gedicht: Rogi Wieg

Slapen
De tijd is iets achter je oor, voor en achter je leven.
De tijd is dat afgebrande maïsveld, met aan je linkerhand
een vader, zij is ook de taal die je steeds minder
spreekt en iedere slag van de klok is voor altijd
en voor niets, iedere slag heeft gevolgen
en die gevolgen veroorzaken andere slagen,
kleine slagen die steeds kleiner worden
om uiteindelijk te verdwijnen en ook
dat verdwijnen heeft gevolgen: je vergeet bijvoorbeeld
een gezicht, je herinnert je niets, zoekt een ander,
begraaft een verwante, en vanuit dat punt
komen nieuwe slagen van de klok, onvoorspelbaar.
Maar altijd in samenhang met wat je je toch herinnert,
of wat je bent vergeten.

---

Jimi
Ik weet nog goed dat ik op de radio hoorde dat Jimi Hendrix was overleden. Ik vond dat vreselijk. Ik begreep later dat hij niet kon leven met het feit dat hij niet meer in staat was de muziek in zijn hoofd over te brengen naar de gitaar. Jimi was voor mij een heilige, waar niemand aan mocht komen. Ik achtte het onmogelijk dat wie dan ook hem kon evenaren (dat is in de combo gitaar en stem ook nooit gebeurd) en vond elke poging heiligenschennis. Dat heeft heel lang geduurd, tot ik “Voodoo Chile” hoorde spelen. Ik dacht dat het Jimi Hendrix was, maar het bleek Stevie Ray Vaughn, een fabelachtige gitarist, die, echt waar, beter speelt dan Jimi. Daarna heb ik de gitaarvirtuozen in mijn muziek toegelaten. Vaak heerlijke “over de top” muziek.
Compensatie voor?

Naar boven

---

Het monument
Ik had van te voren gelezen dat het monument voor 6 miljoen vermoorde joden veel ophef had veroorzaakt. Dat kinderen erin speelden en dat mensen erop zaten te eten en te drinken. Ik kon, kan me niet goed voorstellen hoe je recht doet aan zo’n onvoorstelbare grote groep mensen, hoe je vorm geeft aan de verschrikkelijkste misdaad.Vanaf het eerste moment dat ik het kunstwerk zag, wist ik dat dit klopte. Ik was zwaar onder de indruk, vandaar “het lipje”. Het meest indrukwekkende moment was toen ik aan de zijkant stond en een lange gang inkeek. Ik denk te begrijpen wat de bedoeling van de kunstenaar is. Ik zag vele mensen mijn lange gang kruisen. Het leken voor mij de schimmen van de slachtoffers die heel even tot leven kwamen.

---

Gedicht C. Buddingh

De vogel Kraps
Kent ge de vogel Krips O’Kraps?
Dat is de vrouw van Jörgen Happs.
Wie Jörgen Happs is weet men niet,
Dat is juist wat haar zo verdriet.
Zij vraagt zich vaak: Ben ‘k wel getrouwd?
Ik heb hem immers nooit aanschouwd?
Maar elkeen zegt: de vogel Kraps?
O, dat ’s de vrouw van Jörgen Happs.
Slechts wie die Happs is weet men niet,
En dat is, wat haar zo verdriet.

---

Uitspraak: William Blake

Wijsheid
Hij die vreugde aan zich bindt,
Maakt het leven vleugellam
Hij die vreugde kust tijdens haar vlucht
Leeft in de zonsopgang der eeuwigheid

---

Naar boven
Home 3s4all