Website
van Dries
3s4all - Knuffelpagina - Driesje
Driesje is het kleine zorgzame beertje in een pyjamaatje. Hij is de
oudste knuffel van de drie. Toen Helen en Dries elkaar een jaar kenden,
ging Helen voor drie maanden naar Mexico. Dries besloot haar een knuffel
mee te geven. Dat werd Driesje en dat werd het begin van de
knuffelmania.
De zorgzaamheid van Driesje zie je terug in onderstaand verhaal.
De knuffels sturen jarige Ria een kaart
Helen kent Ria al heel lang. Ria kwam als jong meisje werken bij de
familie Nota. Ria was “deel van de familie”, zij zorgde voor de kinderen
en ging mee op uitstapjes en vakanties. Zij heeft altijd contact
gehouden en we zijn een keer bij haar op bezoek geweest in Brabant. Met
onze knuffels!
Ria wordt 75, terwijl wij in Turkije zitten. De knuffels sturen haar de
volgende felicitatie:
Einstein denkt na. Dat is niet ongewoon voor Einstein, het is namelijk
een denker. Maar Einstein is ongerust. Hij denkt dat hij iets is
vergeten. En hij kan er maar niet opkomen wat het is. Het getal 75
spookt door zijn hoofd. Hij weet dat het getal 75 een “Keithgetal” is.
Omdat als je een reeks maakt met de cijfers 7 en 5, het getal 75 ook in
die reeks voorkomt.
Kijk maar naar deze reeks: 7, 5, 12, 17, 29, 46, 75
want 7+5=12; 5+12=17; 12+17=29 etc. Keithgetallen zijn heel zeldzaam, er
zijn er maar 71 van als je van 0 tot 10000000000000000000 telt. Zo
mijmert Einstein verder, met een knoop in zijn buik.
Toothie denkt ook aan het getal 75, maar dat zijn stoute gedachten. Hij
gaat in Turkije regelmatig de bergen in. Dat doet hij als Helen en Dries
slapen. Hij jaagt dan op moeren, dat zijn vrouwtjeskonijnen. Toothie
zelf is geen bout, maar een rammelaar, dat is een mannetjeskonijn. In
het Engels kunnen ze dat wat hij in de bergen gaat doen beter zeggen: to
screw.
En daar denkt Toothie eigenlijk de hele dag aan, hoewel hij tegen Helen
zegt dat hij af en toe met konijntjes knuffelt. Helen denkt dat Toothie
kusjes geeft, tedere woordjes spreekt en over wangetjes aait. De stand
van deze vakantie in Turkije is op dit moment 75 en zo mijmert Toothie
verder.
Driesje denkt ook aan het getal 75. Hij is een beetje zenuwachtig want
Driesje weet precies waarom hij aan het getal 75 denkt. Vandaag is Ria,
die lieve mevrouw, die hij in Nederland heeft ontmoet jarig.
En Driesje weet, als er iemand jarig is, zeker als die 75 wordt, is het
feest, groot feest. En als je niet kunt komen dan stuur je een
felicitatie. Driesje weet dat Turkije heel ver van Nederland af ligt.
Hij is immers de meest ervaren reiziger.
Wat zullen ze samen voor Ria bedenken? Hij heeft Einstein en Toothie er
nog niet over gehoord. Driesje zegt tegen zichzelf dat hij moet ophouden
met nadenken. Het is tijd voor actie!
“Hé Tooth”, zegt Driesje, “weet je dat Ria jarig is?”
“Ik ken geen konijn dat Ria heet”, zegt Toothie.
Driesje heeft hem nogal ruw in zijn dromen gestoord en hij weet dus niet
meteen wat er is.
“Ria is geen konijn, Tooth”, zegt Driesje, “het is die leuke mevrouw die
we ontmoet hebben in Brabant. Weet je dat niet meer?”
“O ja”, zegt Tooth, “nu weet ik het weer. We mochten bij haar naar
binnen in dat mooie huis. Ze wilde met ons spelen en ze vond het
helemaal niet vreemd dat Helen en Dries ons drieën hadden meegenomen.
Moeten we geen kaartje sturen?”
“Daar wilde ik het nu net over hebben”, zegt Driesje, “laten we Einstein
gaan zoeken. Hij zal wel weer ergens over vreselijk ingewikkelde dingen
zitten na te denken”.
“Ja”, zegt Toothie, “hij is wel een beetje anders dan wij”.
Dat viel nog niet mee, want Einstein was net zijn haar aan het wassen.
Driesje en Toothie gingen er eens goed voor zitten om te kijken hoe
Dries, gekleed in een bloemetjesbroek het grijze haar van Einstein
inzeepte. Het water werd grijs, het haar werd prachtig wit.
Einstein had wel enige tijd nodig om bij te komen van deze eerste
wasbeurt in drie jaar tijd. Toen het klaar was bromde hij wat. Helen die
foto’s stond te maken hielp hem een beetje.
“Wat is er Driesje?”
Driesje vertelde Einstein over Ria.
“Zij is vandaag 75 jaar oud geworden.”
Einstein keek verbaasd op. Het was heel bijzonder dat Driesje het getal
75 noemde, terwijl hij daar al de hele dag mee bezig was. En hij merkte
ook dat de knoop in zijn buik verdwenen was. Dit was het dus wat hij
niet mocht vergeten.
“Wist ik toch”, zei Einstein, “ik weet al wat we voor haar gaan doen. We
sturen haar een paar foto’s van onszelf met een verhaaltje erbij.”
“Maar dat wil ik dan maken”, zei Driesje.
En dat deed hij.
Alleen wist Einstein niet, en Toothie was daar weer heel verbaasd over,
dat dat kleine beertje heel goed in de gaten had dat Einstein zat te
bluffen. Natuurlijk zou Einstein het zich wel herinnerd hebben, maar hij
kon het niet hebben dat Driesje er eerder aan gedacht had dan hij.
Toen Driesje het verhaal af had, liet hij snel de plaatjes aan Einstein
zien, zo snel dat zelfs Einstein het niet kon lezen. Daarbij leidde
Toothie hem flink af door over het getal 75 vragen te stellen. Alleen de
eerste bladzijde liet hij aan Einstein lezen en die was dik tevreden.
Tenslotte was het eerste plaatje van hem.